कविता

  कबिता : भरोषाको दियो निभ्ने छैन  मुक्ति या मृत्यु रोज्नेहरु, कोहि हराइगए मैदान बाट, कोहि अस्ताइगए संग्रामबाट, भेरी को तिरैतिर हिडेका, तिम्रा पैतालाका डोबहरु अझै हराएका छैनन् । एउटा युद्ध मोर्चामा एउटा खबर र चर्चामा, एउटा सन्देशमा एउटा आदेशमा , हराएका शरिरहरु भेटिएका छैनन । यादराषहरु मेटिएका छैनन् । तिम्रो जिवनको मोल तोकेर राज्यले कसलाई के दियो ? पार्टीले को बाट के लियो ? त्यो दिने र लिनेहरुले महशुस गरुन् ।।। तिम्रो रगतका टाटा देखेर आक्रोश र बदलाभावमा झण्डा र बन्दुक बोक्नेहरु निराश नबनुन् ।।। बलिदान लाई उर्जा सम्झेर सहादत पाउनेहरु अमर रहुन । मृत्युलाई जित्ने तिमी कदापि हारेका छैनौं । । तिम्रा सहयोद्धा हरुको मार्ग पछ्याउँदै हामी हिड्ने छौँ । तिम्रो पथमा एक दिन आउनेछ हाम्रो व्यवस्था हुनेछ बर्गिय मुक्ति, तिमिले रोजेको व्यवस्था प्राप्ति पछ...

थाहा छ कि ? छैन ! छिमेकीले सिमाना सारिरहेपछि, कुबचन, दुब्र्यबहारमा पारिरहेपछि, बिनाकारण मुद्दा गरिरहेपछी, बिनाकारण तारिख धाउनु परिरहेपछि, के सोच्ला जवानले, के गर्ला जवानले, थाहा छ कि ?छैन !, नलिएको ऋण तिर्नुपरेपछी, समाजको अगाडि बेईज्जत भै गिर्नुपरेपछी, बाबुको अपहरण गरेपछि, आमाको चिरहरण गरेपछि के सोच्ला जवानले? के गर्ला जवानले? थाहा छ कि? छैन !, आफ्नो घर भत्काई दिएपछि, बारीमा आगो लगाई दिएपछि, खसी बाख्रा बलजफ्ति लिएपछि, बन्दुकको कुन्दाले छातिमा दिएपछि, के सोच्ला जवानले, के गर्ला जवानले, थाहा छ कि ? छैन ! मलामी गएका दाजुभाई मारिएपछि, जंगल गयका दिदिबहिनी बेपत्ता पारियपछि, पढ्न गयकि छोरी बलात्कार भएपछि, बेहुली ‌ल्याऊन गएको छोरामाथि अत्याचार भएपछि, के सोच्ला जवानले, के गर्ला जवानले, थाहा छ कि ?छैन ! आफु मालिक अरुलाई दास बनायपछि, पराई फेल आफ्नालाई पास...

काठमाडौं ।प्रगतिवादी साहित्यकार तथा पत्रकार कृष्ण सेन ‘इच्छुक’ को सम्झनामा आज देशभर विविध कार्यक्रम गरि उनको सम्झाना गरिएको छ । आजभन्दा २२ वर्षअघि तत्कालिन शाही सरकारले उनलाई माओवादी जनयुद्धलाई सहयोग गरेको आरोपमा गिरफ्तार गरि हत्या गरेको थियो । यसैबीच मोहन वैद्य नेतृत्वको क्रान्तिकारी कम्युनिष्ट पार्टी निकट जनवर्गीय संगठनहरुको आयोजनामा गरिएको कार्यक्रममा सहभागीहरुले सेनलाई स्मरण गरे । सेनको सम्झनामा आयोजित कार्यक्रम शान्तिबाटीकाबाट सुरु भएको प्रभातफेरी र्याली बागबजार, पुतलीसडहुँदै महेन्द्र पुलिस क्लब अगाडि गएर कोणसभामा परिणत भएको थियो । महेन्द्र प्रहरी क्लबमा नै सेनलाई कुटिकुटी हत्या गरिएको समाचार जनआस्था साप्ताहिकले प्रकाशन गरेको थियो । त्यसकारण महेन्द्र प्रहरी क्लब अगाडि नै कोणसभाको आयोजना गरिएको हो ।ईच्छुकका हत्यारालाई कार्वाही गर , प्रेस स्वतन्त्रता कायम गर जस्ता नारा जुलुस सहित सबै...

काठमाडौं । नेकपा बहुमत निकट अखिल नेपाल जनसांस्कृतिक महासङ्घ केन्द्रीय समितिले आइतबार काठमाडौँकाे  संवाद डबलीमा २५ औँ सांस्कृतिक प्रतिरोध दिवसका मनायकाे छ। महासंघले २०५५ साल चैत ५ गते काभ्रेपलान्चोक जिल्लाकाे अनेकाेटमा तत्कालीन राज्य पक्षवाट  प्रगतिशील र क्रान्तिकारी सात जना जनकलाकारहरुकाे सामुहिक हत्या काे स्मृतिमा प्रतिरोध दिवश मनाउदै आईरहेकाे छ  । २०३८ सालमा पारिजात काे नेतृत्वमा स्थापना भयकाे जन साँस्कृतिक महासंघ २०४८ सालमा कृष्ण सेन ई्च्छुकले नेतृत्व समाले पछि महासंघ क्रियाशिल हुँदै विभिन्न उत्तारचढापकाे बिचवाट आज ४१ ओैँ वर्षमा आईपुगेकाे र  हाल सम्मा महान साँस्कृतिक याेद्दा कृष्णसेन इच्छुक ,हष्त बहादुर शाहि , च्याङवा लामा , चुनु गुरुङ , जयन्ता घर्ती रमा  लगायत १सय ७० जना भन्दा बढि साँस्कृतिक कर्मिहरुले  बलिदान गर्नुभयकाे र उहाहरुकाे स्मृतिमा उहाहरुका सपनाहरूकाे सिढि निर्माणका लाग...

चिहानको खोजी !!! युद्धको राप सेलायो, कल्पना भित्रका समाजबादको मान्छेहरु शहर पसे अनि समय शुन्य बन्यो । कतै कतै त्रासका बाछिटाहरुले धमिल्याउथे मस्त सुतिरहेका समुन्द्रका तरङ्ग हरुलाई क्रम भंङ्ग हुन्थ्यो बगरेहरुको मन फेरि लुकाउन खोज्थे हिटलरको स्वभाव । सुनौलो सपनाका आशा बोकायर अबोध बुद्दीहरुलाई गरिबका झुपडीहरुलाई निमुखा मनहरुलाई असरल्ल छोडे चिहानका भट्टीहरुमा । कति धेरै खोजे भक्खरै जिबनको पोथ्रा पलाएका भोलिको आस गरेर बाँचेका निर्दोष आत्माहरुलाई कतै भेटेन र देखेन पनि । बारुदले मरेका जुवाहरु लन्चरले भक्नाअबशेष भित्ताहरु सबै सबै उदीने बाजे बसेको घाम थारी बसन्त तुहिएर झोक्राएको वर र पिपल चौतारी अँधेरी खोलाको पातलंगा जहाँ तही छाँद मारे कतै भेटेन र देखेन पनि । छोरा छोरी फर्कने आशामा हेर्दा हेर्दै बार्दलीका दल्यानहरु कुहियर गली सके सालघारीका केही आदिवासी ...

चरा र चौपायाँले पनि बास बसेकाे त्याे साँझ , मैले आफ्नै घरमा पनि बास बस्न पाइन फुल टिपेझै कुन बतासले चढाइदियाे कुन ढुङ्गे इश्वरकाे गाेडामा ?? बाेकेर आँखाभरि जलविन्दु आकास, कुन स्वर्गकाे नगरीमा छु म ? महाशय,म एक बेपत्ता नागरिक ! म हराउदा म मात्र हराइन , म सगै आमाबाकाे जवान छाेराे हरायाे जसले नविराइ खुवाउनु थियाे क्षयराेगकाे निशुल्क ओखति म सगै हरायाे । तरुणि श्रीमतिकाे  लाेग्ने जसले किनिदिनु थियाे आउने दशैमा एकसराे धाेति। म सगै हरायो नाबालक सन्तानकाे बाबू जसले भर्ना गरिदिनु थियाे यसैपाली स्कुलमा । महाशय ,म एक बेपत्ता नागरिक मेराे जिन्दगी च्यातिदा संगसंगै च्यातियाे सविधानकाे एउटा पाना सगै च्यातियाे मानवताकाे किस्सा कतै दाेबाटाे र चौबाटाेमा मेरि आमाले छाति पिटिरहेको देख्नु भयाे भने भनिदिनु म एक्लै छैन , याे अदृश्य स्थानमा कतै मेरी श्रीमतीले ढाेका उघारै राखेकि छ भने...