आजै पनि कुशे ! कविता
आजै पनि कुसे…😥
आजै पनि कुसे…
अझै उही छ —
पहाडको काखमा चुपचाप बसेको,
कहिल्यै नचिच्याउने,
तर भित्रभित्रै पीडाले टुक्रिएको।
घाम लाग्छ,
तर उज्यालो पुग्दैन गाममा,
बिजुलीको पोल गाडिएको वर्षौं भयो,
तर बत्ती अझै झिल्किएको छैन।
सडकको नक्सा बनेको छ,
तर हरेक बर्खामा बालक बग्छ —
काखमा किताब होइन,
खोलो तर्दै जीवन बोकेर।
विद्यालय त छ यहाँ,
तर भित्तामा चर्किएको छ साक्षरता,
कक्षामा टेबल कुर्सी छैन,
र पाठशालामा सपना छैन।
शिक्षक आउँछन् कहिलेकाहीँ,
पढाउँछन् होइन,
गन्न आउँछन् —
दिन, पैसा, घडी…
अस्पताल भनेर चिनिने भवन त छ,
भित्र न औषधि, न सेवा, न कोही सल्लाह दिनेसम्म,
छ भने बुढी आमाको मुटु दुखिरहेको छ —
तर उसले “ठिकै छ” भन्दै झूठ बोलिरहेकी छिन्।
आजै पनि कुसे चुप छ…
नारा सुनेको छ कुसेले —
शिक्षा, स्वास्थ्य, विकास, समृद्धि,
तर तिनको स्वाद कहिल्यै चाख्न पाएको छ...
